Generic filters

Exact matches only

Search in title

Search in content

Search in excerpt

Filter by Custom Post Type

post

page

Downloads

Η Χρονοκάψουλα της Ζωής μου

σε 25 χαρακτηριστικές εικόνες με σχόλια

Hello World

Καλώς ήλθατε στον ιστότοπό μου. Δεν είναι από προσωπική ματαιοδοξία. Μάλλον είναι από περίσσευμα οργανωτικότητας εφαρμοσμένο σε μια χαοτική κατάσταση, όπως είναι η βιωτή καθενός. Ένα μέρος όπου μπορούν να συγκεντρωθούν όλα όσα διαμορφώνουν και συγκροτούν μια προσωπικότητα στο πέρασμα του χρόνου. Και που στην πορεία εκφράζονται με έργα και δημιουργίες παντός είδους. Αφήνοντας το αχνό αποτύπωμά τους και την ψευδαίσθηση πως ίσως έχουν σημασία... Θα τα βρείτε σε δύο ξεχωριστές περιοχές: τα ΕΡΓΑ (όπου υπάρχουν τα κείμενά μου) και οι ΗΜΕΡΑΙ (όπου υπάρχει το αρχείο της ζωής μου).

Φωτο 1960

Μόλις είχαμε επιστρέψει από την προσωρινή μας διαμονή στην Θεσ/νίκη και το "παιδί" έπρεπε να πάει σχολείο. Το ΕλληνοΒρεταννικό Κολλέγιο Γκιζελή στην οδό Καμπάνη (πάροδος Αγ.Μελετίου και Αχαρνών) ήταν η καλύτερη επιλογή στην γειτονιά. Εδώ σε μια απαγγελία σε κάποια σχολική γιορτή το 1964. Σύντομα όλα θα άλλαζαν αναγκαστικά και το 21ο Δημόσιο Δημοτικό σχολείο "ο Φάρος" με περίμενε. Αλλά το 10άρι στο ενδεικτικό κάθε χρόνο ήταν εγγυημένο.

Φωτό 1976

Φωτογραφία του Μάϊου 1976 ειδικά για το απολυτήριο της ΛΕΟΝΤΕΙΟΥ τότε που θα περνούσαμε απολυτήριες εξετάσεις στην επιτροπή του Δημοσίου. Αποτέλεσμα "Λίαν Καλώς, 18 και 1/13". Σε μια εποχή που οι βαθμολογίες ήσαν αντιπληθωριστικές, όλη η ζωή ήταν μπροστά μου και δεν γνώριζα την έννοια της αποτυχίας. Άλλωστε ήμουν και με τον πρώτο έρωτα της ζωής μου...Από τους λίγους σε μια τάξη αποκλειστικά αρρένων που είχαν κάποια σοβαρή σχέση με το "άλλο φύλο". Με σκελετό γυαλιών της εποχής, φυμέ φακούς μυωπίας και λίγο μαλλάκι της μόδας. Αλλωστε ποτέ δεν μπόρεσα να "αφήσω μακρύ μαλλί" λόγω του ότι το δικό μου ήταν κατσαρό.

Φωτό 1980

Δεκαετία 1980 και το χρώμα έχει μπει για τα καλά στην καθημερινότητά μας. Και στην δική μου. Ηδη από τον Σεπ του 1980, οι φακοί επαφής αντικατέστησαν τα γυαλιά μυωπίας. Και από τον Καναδά γύρισα και με τρυπημένο σκουλαρίκι στο δεξί. Τότε που ελάχιστοι το τολμούσαν -σίγουρα όχι στην Ελλάδα. Το πανκ Λονδίνο με οδηγεί την άνοιξη του 1982 και σε μια βαμμένη "ασημένια" τούφα. Που στην αρχή βγήκε πράσινη προτού την ξανθύνει ο ήλιος του ελληνικού καλοκαιριού. Αν και αριστούχος πλέον οικονομολόγος, τώρα που κάναμε την κοινωνική μας "επανάσταση", ώρα να περάσουμε και καλά... Άλλωστε το τέλος των παιδικών χρόνων έχει σημαδευτεί το 1982 με τον θάνατο των δύο πιο αγαπητών μου ηλικιωμένων, του παππού μου Αλκιβιάδη και της νονάς μου Καίτης.

Φωτό 1983

"Επιτέλους, σε σπουδάσαμε με στερήσεις, τελείωσες και τα μεταπτυχιακά, ώρα να πας φαντάρος, να πιάσεις μια δουλειά και να κάνεις οικογένεια". Εγώ, όμως, είχα άλλα σχέδια. Θα πάω μετανάστης στην Σουηδία να ανοίξω μαγαζί γυναικείων παπουτσιών. "Δεν είμαστε στα καλά μας. Και με τι λεφτά;" Κάτι θα σκεφτώ, κάτι σκάρωνα, φεύγω Σεπτέμβριο με one-way εισητήριο τραίνου και 150 δολλάρια στην τσέπη μου. Και με την μάνα μου στο νοσοκομείο να με παρακαλάει να μην φύγω... Μέχρι τα Χριστούγεννα είχα τα πρώτα χειροπιαστά αποτελέσματα και πόντους σε ένα κυριλέ μαγαζί με γυναικεία δερμάτινα στον πιο εμπορικό δρόμο της Στοκχόλμης.

Φωτό 1985

Σαββατοκύριακο έφυγα από Στοκχόλμη για Ελλάδα, Τετάρτη πήρα το τραίνο με φύλλο πορείας για Τρίπολη και παρουσιάστηκα στην Αεροπορία. Πολιτισμικό σοκ από την ανάποδη. Μέχρι τον Ιανουάριο του 1985, ημερομηνία της φωτο λίγο πριν την ορκομωσία, είχα πάρει 8 κιλά σε 40 μέρες, είχα ξυρίσει το τσουλούφι μου και όλα έδειχναν ασπρόμαυρα. Το μέλλον άδηλο και σκοτεινό, το παρόν ψυχοπλακωτικό. Ακόμη και ο βαθμός στην στολή μου είναι ενδεικτικός: "Πληνίας", ήτοι δόκιμος Σμηνίας. Με τα φτερά ψαλιδισμένα, η συνεχής προσδοκία και αναμονή της επόμενης "στραβής" έγινε τρόπος ζωής. Για τουλάχιστον μια δεκαετία... Η πρώτη μεγάλη απογοήτευση.

Φωτό 1990

1990, η χρονιά που ξαναγεννήθηκα. Ο πατέρας μου, που πάντα στενοχωριόταν για την υγεία μου, ανακαλύπτει την εγχείρηση αφαίρεσης μυωπίας με νυστέρι. Σύντομα, ξανάβλεπα την ζωή με "άλλο μάτι". Ηδη τα αγχωτικά γκρίζα χρόνια της τυχοδιωκτικής επαγγελματικής αναζήτησης ήταν επίσης παρελθόν. Τώρα ήμουν ο Ελληνας διευθυντής του Ελληνοβρεταννικού Επιμελητηρίου. Όχι όμως για πολύ αφού ήδη σχεδίαζα τα επιχειρηματικά μου βήματα παρά τις "φωνές" της λογικής. Αλλά δεν άκουγα τίποτα. Όχι μόνο γιατί ανακάλυψα θερινά προβλήματα ακοής, αλλά γιατί εγώ είχα πάντα σκοπό μια επιχειρηματική πορεία...

Φωτό 1991

Άρχισε μια απο τις πιο δημιουργικές μου δεκαετίες. Ουσιαστικά ξεκινώ από σχεδόν το μηδέν. Αποφάσισα πως θα έπρεπε να βασιστώ σε κάτι χειροπιαστό και συμβατικό π.χ. κάτι σαν τις γραφικές τέχνες. Και ίσως τα πιο εξειδικευμένα να ακολουθήσουν. Είμαι ακόμη στο ΕΒΕΕ αλλά το μυαλό μου είναι μέρα-νύχτα στην επιχειρηματική δραστηριότητα που ξεκινά. Εκτός από τα θηλυκά, βέβαια. Καλή αρχή με μια αντιπροσωπεία για εμπόριο υλικών θερμοτυπίας (η φωτό από το Αμστερνταμ στον δρόμο προς το Μάντσεστερ).

Φωτό 1995

Στα μέσα της 10ετίας του 1990, έχω ήδη ξεκινήσει την επιχειρηματική μου καρριέρα στις γραφικές τέχνες. Στήνω ένα διεθνές δίκτυο πωλήσεων εκτυπωτικών μηχανημάτων made in Greece, μια-δυό εταιρείες αντιπροσώπευσης αναλωσίμων για θερμοτυπίες και ετοιμάζω την είσοδο στον τομέα διασφάλισης γνησιότητας με ολογράμματα ασφαλείας. Ένας τέτοιος "λαμπερός" επιχειρηματίας δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από χοροεσπερίδες με πούρα, σαμπάνιες και τοπ-μόντελ συντρόφους Χολλυγουντιανού στυλ, με φωτό που φιλοξενούνται μέχρι και στα κοσμικά εφημερίδων και του ελληνικού Playboy.

Φωτό 1998

Όλο το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1990 χαρακτηρίζεται από μια ξέφρενη δημιουργική πορεία. Ηδη έχω οργανώσει ένα διεθνές δίκτυο πωλήσεων μηχ/των για εκτυπώσεις ασφαλείας και οι πρώτες αντι-πειρατικές εφαρμογές εντός και εκτός Ελλάδας αρχίζουν και "τρέχουν". Μαζί τους τρέχω κι εγώ ασταμάτητα. Ατέλειωτες ώρες ταλαιπωρίας και ταξιδιών σε περίεργα μέρη, πτήσεων, εκθέσεων και οδήγησης. Ταυτόχρονα ξεκινώ την εγκατάστασή μου στην Ολλανδία αλλά και διαμορφώνεται σιγά-σιγά μια καθημερινότητα στην Βαρσοβία (από όπου και η φωτό) με τα πρώτα περιουσιακά στοιχεία. Πληθωρισμός εμπειριών όλων των ειδών.

Φωτό 1999

"Μα, αυτοί οι δίσκοι και κασέττες θα σου δώσουν να φας;" ήταν το διαχρονικά επαναλαμβανόμενο ερώτημα του πατέρα μου. Και τώρα πια, που προστάτευα όλα τα φωνογραφικά προϊόντα (κασέττες και CD) και τις βιντεοκασέττες στην Ελλάδα, μπορούσα να δώσω μιαν αποστομωτική απάντηση. Με εταιρεία σε ιδιόκτητο κτίριο στο πανάκριβο Αμστερνταμ (από όπου και η φωτό) και την TAURUS ΑσφαλείςΛύσεις να εγκαινιάζει έναν καινούργιο κλάδο στην χώρα της "μαϊμούς", αυτόν της διασφάλισης γνησιότητας προϊόντων και εγγράφων.

Φωτό 1999

Η χιλιετία τελειώνει και τα γεγονότα επιταχύνονται με τον φόβο του τέλους του κόσμου. "Υπάρχουν 3 φύλα: οι άντρες, οι γυναίκες και ... οι Πολωνέζες" προειδοποιεί ο ηθοποιός John Rhys-Davies στην ταινία "Beyond Forgiveness" (32', 1994) . Άντε τώρα να ξεφύγεις. "Μαύρες τρύπες από όπου ούτε το φως δεν ξεφεύγει" λέω εγώ. Μια ψυχή που είναι να βγεί, ας βγει. Προληπτικός δεν είμαι αλλά ο πολιτικός μου γάμος στην Βαρσοβία έγινε 13 του μηνός και με βροχή. Λίγο πριν την εκπνοή του 20ου αιώνα. Μάρτυρας ο καλύτερος φίλος μου Μπάμπης, παρούσα και η μητέρα μου.

Φωτό 2000

Όλα συντείνουν στο πλήρωμα του χρόνου με το γύρισμα του αιώνα και της χιλιετίας. Η έντονη ζωή μπορεί να μην έχει μοναχικότητα, έχει όμως μοναξιά. Και τώρα δεν υπήρχε καμμιά λογική δικαιολογία υπεκφυγής. Εκτός από την προφανή επιλογή συντρόφου, είχα θεωρητικά και την οικονομική δυνατότητα να λειάνω τις καθημερινές τριβές μιας συζυγικής ζωής. Ο γυιός μου ο Νίκος είχε γεννηθεί κι εγώ ήταν να μην αρχίσω με τους γάμους. Θα τους κάνω δυό-δυό, έναν στην Πολωνία και έναν στην Σίφνο (από όπου και η φωτό). Με την Χάρη της Χρυσοπηγής και την ευχή των γονιών μου. Αν και το "όπως στρώσεις, θα κοιμηθείς" αντηχούσε. Όρσε γαμπρέ!

Φωτό 2002

Οικογενειάρχης, πατέρας & σύζυγος. Με την ζωή μου να μοιράζεται μεταξύ Βαρσοβίας-Αθήνας (η φωτό από το νέο μου γραφείο) και ταξιδιών σε μακρινά μέρη για εγκαταστάσεις μηχανημάτων. Μόνιμος κάτοικος Αμστερνταμ. Μετακόμιση σε νέα ιδιόκτητη ανακαινισμένη βίλλα στην Πολωνία για να στεγάσει τις οικογενειακές ανάγκες. Με τα πρότζεκτ της αντι-πειρατικής προστασίας των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας 2004 σε πλήρη εξέλιξη. Mε κάμποσο κόσμο στο payroll. Πολλές ευθύνες. Σοβαρότης και ωριμότης. Κι ας μην έχω αρχίσει να γκριζάρω ακόμη. Πολλές προσδοκίες, το peak πλησιάζει.

Φωτό 2006

"And you may find yourself in another part of the world. And you may find yourself behind the wheel of a large automobile. And you may find yourself in a beautiful house. With a beautiful wife. And you may ask yourself: Well, how did I get here?" τραγουδάει ο David Byrne των Talking Heads από το μακρινό 1980. Πάνω που άρχισα να το τραγουδάω κι εγώ, όλα διαλύθηκαν. Η σύζυγός μου αποφάσισε αιφνίδια το τέλος του γάμου μας. Κι εγώ (που δεν το είχα δει να έρχεται) το πήρα σοβαρά και κατάκαρδα παρά τις φιλοσοφικές μου απόψεις. Ένα οικοδόμημα ζωής γκρεμίστηκε. Μεγάλη απογοήτευση στο project "οικογένεια", που δυστυχώς με επηρέασε παντού. Η παγωμένη από τότε ιστοσελίδα μιλάει από μόνη της. Τέλος εποχής, αλλαγή σκηνικού. (φωτό Κων/πολη 2005).

Φωτό 2009

Λένε πως η δεύτερη σε σοβαρότητα αιτία πένθους εκτός από τον θάνατο είναι το διαζύγιο. Το γνώρισα από πρώτο χέρι και ευτυχώς κατάφερα να το ξεπεράσω με πειθαρχία και αυτοσυνειδησία. Μου πήρε περίπου ένα χρόνο για να συνειδητοποίησω τελικά την καλή μου τύχη. Σε αυτό βοήθησαν και τα εξωτερικά θηλυκά ερεθίσματα. Ξαναθυμήθηκα πως είναι να περνάς "καλά" παρά την έλλειψη αυτών που αγαπάς. Για τα επόμενα 13 χρόνια κάθε πρώτη βδομάδα κάθε μηνός θα βρισκόμουν στην Βαρσοβία για τουλάχιστον ένα Σαβ/κο με τον γυιό μου. Πατρικό καθήκον και χαρά. Που βέβαια φρόντιζα εκ παραλλήλου να το εμπλουτίζω δεόντως.

Φωτό 2011

"Ε, τα κουτσο-καταφέρνω" όπως έλεγε η δανέζικη διαφήμιση της coca-cola zero του 2007 ("The Ex"). Κυρίως τώρα που βγήκε και το διαζύγιο μετά από 3 χρόνια δικαστικών αγώνων κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες στα Πολωνικά δικαστήρια και με δικαιώνει πανηγυρικά. Ηθικά βέβαια και καταρρίπτοντας επίσημα όλα τα στερεότυπα που προσπάθησαν να μου αποδωθούν. Καιρός για νέα ματιά στη ζωή. "Next" club στο Μινσκ της Λευκορωσίας (η φωτό από τις κοσμικές στήλες) και τακτικά εκεί για τον επόμενο κάμποσο καιρό. Ήδη έχω μετακομίσει στην Βούλα εδώ και 5 χρόνια μπροστά στη θάλασσα για απέραντη θέα και χειμερινή κολύμβηση. Αλλά και στο Βελιγράδι όπου είχα εγκατασταθεί σε ιδιόκτητο διαμέρισμα-μαιζονέτα με καινούργιες κρατικές δουλειές.

Φωτό 2013

Η χρονιά που από την Λευκορωσία αναβαθμίζω τις "βαθειές" σχέσεις μου με την Ρωσσία. Επαγγελματικές και προσωπικές. Στιγμές χαράς και απογοήτευσης, όλα σε έντονο ρυθμό και συμπιεσμένο χρόνο. Μια σύντομη άνοιξη με την ζωή στο φουλ, όπως αξίζει να την ζήσεις έστω και μια φορά. Νέες συναρπαστικές προοπτικές με μουσεία, τέχνες, ολογραφία αλλά και γνωριμία με την Kρήτη. Ένας καινούργιος κόσμος. Ήδη γκριζάρω αλλά ακόμα κάπως "κρατιέμαι"... (φωτό στο Πόρτο-Ράφτη, κοντά στα γενέθλιά μου).

Φωτό 2014

Δύσκολη χρονιά σε πολλούς τομείς. Επιχειρηματικοί δικαστικοί αγώνες και τέλος εποχής στην Σερβία. Ψυχολογικά και αισθηματικά προβλήματα όπως στο τέλος κάθε μοναδικής σχέσης (η φωτό από το Αμστερνταμ σε μια επίσκεψη με τον γυιό μου). Αλλά κάθε τέλος σηματοδοτεί μια νέα αισιόδοξη αρχή. Κι αυτό φάνηκε αμέσως μετά τις καλοκαιρινές διακοπές στο Ταλλίν της Εσθονίας. Η μητέρα-Ρωσσία είναι ανεξάντλητη κι εγώ εξακολουθώ να στέκομαι τυχερός.

Φωτό 2015

Μια πραγματικά γεμάτη χρονιά. Μετά από χρόνια ερευνητικής ανάπτυξης ειδικού εξοπλισμού για ολογραφικούς ΟπτοΚλώνους, έφτασε η ώρα για να βρει εφαρμογή στα πιο υψηλά "σαλόνια" του κόσμου, στο Μουσείο Φαμπερζέ της Αγ.Πετρούπολης. Εργασία που βραβεύεται στην Σαγκάη ως η καλύτερη της χρονιάς. Από κοντά και η συνδιοργάνωση ενός παγκόσμιου συνεδρίου 300 ατόμων (10ο ISDH) και η αρχή μιας πολύ πετυχημένης σειράς εκθέσεων Οπτικής (Magic of Light) στην Ρωσσία. Η μαιζονέττα στο Βελιγράδι θα μετασχηματιστεί στην villa Sviggos στην Σίφνο. Μέσα σε capital controls που δικαιολογημένα με αγχώνουν. Η παρουσία της Γιούλιας στο πλάϊ μου αποδεικνύεται καταλυτική.

Φωτό 2017

Μετά από αναμονή 17 χρόνων αξιώνομαι να ξανακρατήσω την εικόνα της Παναγίας Χρυσοπηγής πάλι στα χέρια μου. Και να την πανηγυρίσω την επόμενη χρονιά (για 4η φορά αισίως) με όλη την οικογένεια σε απαρτία. Η ευλογία Της με οδηγεί και μέσα στους Ρώσσικους κρατικούς θησαυρούς του Κρεμλίνου για την απαθανάτισή τους σε ΟπτοΚλώνους που παρουσιάζονται από τον ίδιο τον πρωθυπουργό Μεντβέντεφ. Μοναδική εμπειρία και ικανοποίηση! Ενδιαμέσως αντιλαμβάνομαι τον αφελληνισμό της χώρας, αφήνω το παραθαλάσσιο διαμέρισμα στη Βούλα και μετακομίζω στο πατρικό σπίτι στον Πειραιά, αφού πρώτα το ανακαινίζω ριζικά. Ώρα για συμμαζέματα...

Φωτό 2018

Η σημαδιακή χρονιά που κατάφερα να γίνω 60 χρονών. Και όλα ήρθαν μαζί στην κατάλληλη ώρα. Γιορτάσαμε την Παναγία Χρυσοπηγή στην Σίφνο. Γιορτάσαμε και τα γενέθλιά μου στην ανακαινισμένη Villa Sviggos στον Φάρο. Με πολλούς από τους φίλους μου που με τίμησαν από όλο τον κόσμο. Μια γλυκιά επίγευση ανάμεσα σε ανθρώπους που με εκτιμούν και με αγαπούν. Και πριν τελειώσει η χρονιά ήρθε στο Μινσκ και η μεγάλη έκπληξη: το επιχειρηματικό βραβείο Brian Monaghan για όσα έχω προσφέρει στην ολογραφία μέσα σε 30 χρόνια. Μια απρόσμενη διεθνής επαγγελματική καταξίωση.

Φωτό 2019

Επιτέλους μετά από 4 χρόνια προετοιμασίας, είμαστε έτοιμοι να στήσουμε την πρωτοποριακή έκθεση Οπτικής "LightAlive" στο μεγαλύτερο Μουσείο της Κίνας, το Μουσείο Επιστήμης & Τεχνολογίας της Σαγκάης (SSTM). Πολλή δουλειά μέχρις εξαντλήσεως και μεγάλη επιτυχία: 1000 τ.μ. έκθεση και 440.000 επισκέπτες σε 4 μήνες λειτουργίας. Μια λαμπρή προοπτική ανοίγεται και αυτό ανακλάται στην διάθεσή μου. Ταυτόχρονα, πίσω στην Ελλάδα, ξεκινώ την εμπλοκή και δημόσια παρουσία μου στα Σιφνιακά τεκταινόμενα με την εκλογή μου στο Δ.Σ. του Συνδέσμου Σιφνίων.

Φωτό 2020

Κι έπειτα ...ήρθε ο κορωνοϊός. "Traveling Exhibitions" το καινούργιο σύντομο ανέκδοτο. Όλα τα πλάνα ακυρώνονται, η επένδυση στις εκθέσεις και τα εργαστήρια βρίσκει τον δρόμο για την αποθήκη. Τέρμα τα ταξίδια, τέρμα τα κοινωνικά, τέρμα οι δουλειές. Όλα σε προσωρινή αναστολή μέχρι το τέλος της δήθεν πανδημίας. Ίσα-ίσα προλάβαμε να εκτελέσουμε την τελευταία σημαντική παραγγελία προς Ρωσσία. Η φωτό από την τελευταία επίσκεψή μου στην Μόσχα προσκεκλημένος στα εγκαίνια μιας αναδρομικής έκθεσης του Νταλί. Όλα μοιάζουν σταματημένα αλλά στην πραγματικότητα οι παγκόσμιες δυσμενείς εξελίξεις επιταχύνονται.

Φωτό 2021

Τέλος εποχής, μεγάλες αλλαγές στην ζωή μου. Το μεγάλο σπίτι στην Βαρσοβία ρευστοποιήθηκε αφού πλέον δεν εξυπηρετούσε κανένα σκοπό. Οι κοινωνικές απαγορεύσεις από την δήθεν πανδημία συνεχίζονται. Τουλάχιστον τα είχα προειδεί και φροντίσει να ελαχιστοποιήσω τα μεγάλα ανοίγματα. Μετά από 20 χρόνια, το γραφείο στο ρελαντί και εν ύπνω. Έφυγε κι ο πατέρας μου για το μεγάλο ταξίδι, πάνω στην ώρα πριν δει τα χειρότερα που έρχονται. Σχεδόν μόνιμος κάτοικος Σίφνου πλέον, ξοδεύω την δημιουργικότητά μου σε κοινωνικο-ιστορικές παρεμβάσεις και την ψηφιοποίηση αρχείων. Ο υποχρεωτικός εγκλεισμός αρχίζει να αφήνει τα εμφανή σημάδια του ψυχολογικά και σωματικά. Η ζωή μου σε νέες Συμπληγάδες...(φωτό, Νοε2021, Έδεσσα με Γιούλια). Τα κεφάλια μέσα!

Ἀεί Παῖς ὡς Ἕλλην

Τα Κείμενά μου

Έργα

Στην περιοχή αυτή θα βρείτε συγκεντρωμένη την αρθρογραφία μου επί παντός επιστητού. Αρθρα, κείμενα, σκέψεις, κυρίως δημοσιεύσεις, που εμπλουτίζονται διαρκώς τόσο από το αρχείο μου όσο και με νέες πνευματικές δημιουργίες. Χωρίς ιδιαίτερες βλέψεις ή περγαμηνές, απλά για να υπάρχουν. Περιηγηθείτε και εκφραστείτε όπου σας δημιουργηθεί η επιθυμία και... επιτρέπεται

Προς Έργα...

Η Ζωή μου

Ημέραι

Στην περιοχή αυτή θα βρείτε τα κυριώτερα γεγονότα, προσωπικές σκέψεις, τις εμπειρίες και τα συμβάντα που με σημάδεψαν στο διάβα των χρόνων. Σε ένα μέρος, η ιστορία της Ζωής μου συγκεντρωμένη. Κάτι σαν τα Ακασικά Αρχεία. Τίποτα το σημαντικό για τους άλλους, όλα σημαντικά για μένα. Δεν είναι όμως όλα προσβάσιμα σε όλους χωρίς την "μαγική" λέξη...

Προς Ημέραι...

Ευχαριστιολόγιο

Μπάμπης ΚΕΡΑΝΗΣ, ο Σύντροφος

Yulia SOROKINA, η Μούσα

Ανδρέας ΣΑΡΑΚΗΝΟΣ, ο Φίλος

Ξεφυλλίστε τις σελίδες για να δείτε την ευαρέσκειά μου για την δημιουργία του ιστότοπου αυτού...

Μπάμπης (Κεράνης)

ο Σύντροφος.

Τον ευχαριστώ για την υπομονή του στο διάβασμα και τις διορθώσεις των κειμένων, την βοήθεια στην επιλογή των φωτογραφιών, το γούστο του στην διαμόρφωση της εμφάνισης των σελίδων. Και γενικά για την υπόμνηση συμβάντων μιας ολόκληρης ζωής, ο μοναδικός που την ξέρει με λεπτομέρειες από την καλή και την ανάποδη. Τον ευχαριστώ βέβαια και γιατί απλά υπάρχει στην ζωή μου.

Γιούλια (Sorokina)

η Μούσα.

Την ευχαριστώ γιατί για 8 ολόκληρα (και περίεργα) χρόνια της ζωής μου έχει σταθεί με υπομονή δίπλα μου υποστηρικτικά και έχει υπάρξει πηγή έμπνευσης, βοήθειας και η καθημερινή κινητήρια δύναμη για πολλές όμορφες στιγμές και δημιουργίες. Ακόμη και για αυτές τις ιστοσελίδες με την έκφραση της γνώμης της και του γούστου της. Την ευχαριστώ και γιατί απλά είναι σημαντική στην ζωή μου.

Ανδρέας (Σαρακηνός)

ο Φίλος.

Τον ευχαριστώ γιατί χωρίς αυτόν και την πολύτιμη τεχνική συμβολή του, τις γνώσεις, τις ιδέες και την υποστήριξή του, το εδώ αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να υπάρξει ή να λειτουργήσει. Και όλα αυτά αφιλοκερδώς και με ατέλειωτη ανοχή στην τελειομανή άγνοιά μου. Με την ευκαιρία, τον ξανα-ευχαριστώ για όσα καταφέραμε και κάναμε μαζί τα τελευταία 35 χρόνια.